تعريف محيط رسوبي
يك محيط رسوبي عبارت از قسمتي زمين است كه مواد رسوبي در آن ته نشين مي شود و از نظر فيزيكي (عمق، سرعت رسوبگذاري، جهت جريان آب، وزن مخصوص ودرجه حرارت آب)، شيميايي (اكسيداسيون و احيا، درجه اسيدي و قليائي محيط، درجه شوري) و بيولوژيكي (وجود يا عدم وجود موجودات يا فسيلها) از محيط هاي مجاور خود مشخص مي شود.
برای توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه فرمائید...
اطلاعات حاصل از بررسي ايزوتوپ پايدار اكسيژن ( δO18- δO16)
ü1. منشا كانيها و ذرههاي كربناته رسوبات عهد حاضر و قديمي. ( تشكيل اورگانيكي يا غير اورگانيكي سوزنهاي آراگونيتي و رسوبات كف، اهميت جلبك در تشكيل اووئيد و در ميكريتي شدن سيمانهاي زيردريايي، با مطالعه ايزوتوپي مشخص گرديدهاند.)
ü2. حرارت آب دريا ( البته در مورد تفاسير مربوط به حرارت محيطهاي گذشته بايد تاثير عوامل حياتي در تفريق ايزوتوپي را در نظر داشت.)
ü3. شوري آب دريا.
ü4. عمق ته نشست رسوبات (با افزايش عمق آب، ميزان O18افزايش مييابد.)
ü5. محيطهاي دياژنز: مطالعه ايزوتوپها براي تشريح فرآيندهاي سيماني شدن مهم است. تركيب ايزوتوپي اوليه ممكن است عليرغم اتفاقهاي دياژنزي وحتي تكتونيكي بعدي در سيمانهاي كلسيتي حفظ شود. مقادير ايزوتوپ O وC در سيمانهاي آب شيرين منفيتر از كربناتهاي دريايي است.
ü6. دولوميتي شدن: براي تفكيك دولوميت دياژنزي تاخيري از دولوميت دياژنز اوليه يا از دولوميت اوليه از دادههاي ايزوتوپي استفاده ميشود.
با سلام. از اینکه از این وبلاگ بازدید میفرمایید بسیار خوشحالیم. در این وبلاگ مطالبی درباره علم زمین شناسی به خصوص سنگ شناسی رسوبی و زمین شناسی نفت به حضور شما تقدیم خواهد شد. در این راستا نیازمند همکاری تمامی شما دوستداران علم زمین شناسی هستیم. باعث افتخار ماست که پذیرای نظرات ارزشمند شما باشیم تا با عمل به آنها بتوانیم بر غنای مطالب وبلاگ بیفزاییم.